Сочіненіе апавяданне на белорусском языке
Сачыненне на тэму «Беражыце прыроду»
Кожны з нас з’яўляецца неад’емнай часткай прыроды. Нам падабацца назіраць за першай кропелью, за першым снегам, за восеньскім лістападам, Аднак усё часцей мы забываем, што ўся гэтая прыгажосць вельмі залежыць ад нас, ад таго, як мы да яе ставімся. Бо ўсяго гэтага не будзе, калі людзі не перастануць ператвараць нашу планету ў вялікую смеццевую звалку.
Так, мы чакаем вясны, але ж увесну растае снег, выстаўляючы напаказ усё тое, што людзі кідалі ў яго, думаючы, што гэта не страшна, гэтага ніхто не ўбачыць. Але мы бачым. Гэта бачаць усе, калі снег ужо сышоў, а першая зеляніна не ў стане схаваць усё гэты смецце. Мы павінны ставіцца да навакольнай прыродзе, так, як ставімся да ўласнага дому, але ж дома мы не кідаем непатрэбныя рэчы на падлогу.
Важна берагчы прыроду, бо нам трэба будзе перадаць гэты свет нашым дзецям, якія павінны ўбачыць яго такім, якім бачым яго мы. Для іх свет павінен быць чыстым. У ім не павінна быць смеццевых пакетаў, валяючыхся ўздоўж дарог. Яны не павінны бачыць піўных бутэлек, якія стаяць на кожным куце. Нашы дзеці павінны вучыцца ў нас захоўваць гэты свет, пераймаючы ў нас карысную звычку — не смеціць. Калі яны гэтаму навучацца, то ў сваю чаргу паспрабуюць перадаць ўжо іх дзецям той свет, які ім паказалі мы.С павагай трэба ставіцца не толькі да гарадской прыроды, але і да лясоў. Адпраўляючыся на адпачынак у суседні лес, мы наўрад ці ўзрадуемся, убачыўшы там замест цудоўных кветак жудасныя пластыкавыя бутэлькі, выкінутыя нядбайнымі турыстамі. Тым больш пластык, як усім вядома, застаецца ў зямлі доўгія гады і не гніе. Лесу павінны радаваць нас магутнымі дрэвамі, духмянымі раслінамі, чыстай вадой, чурчэннем ручаёў, а не засмучаць гарамі смецця, Свежае і чыстае паветра, крышталевая вада ў рэках, блакітнае мора, густыя і зяленыя лясы і лугі — цяжка пералічыць усе прыродныя прыгажосці, якія дораць чалавеку сваю гаючую сілу, гармонію і суцяшэннем. На жаль, сёння ўсе гэтыя неацэнныя даброты знаходзяцца ў дастаткова сур’ёзнай небяспекі, якая доўгія гады спела і стваралася няўдзячным чалавецтвам.
Звычка да бязлітаснай эксплуатацыі прыроды, бяздумны і сквапныя выкарыстанне яе рэсурсаў могуць прывесці да ўсеабдымнай катастрофе, якая назаўсёды паглыне ўсе лепшае, што есць на зямлі.
Да шчасця, сення шматлікія таварыства аховы прыроды з гатоўнасцю прымаюць на сябе клопату аб навакольным асяроддзі, адкрыта змагаючыся з тымі, хто замахваецца на яе цнатлівую чысціню. У нашы дні многія прадпрыемствы імкнуцца пераходзіць на больш зберагалыя для прыроды і энергазберагальныя рэжымы працы, што істотна знізіць небяспеку ўсялякіх забруджванняў.
Аднак гэта зусім не азначае, што роля кожнага чалавека ў справе абароны прыроды грэбліва малая. Наадварот, чысціня роднага краю — гэта, у першую чаргу, дасягненне кожнага яго жыхара. І разводзячы вогнішчы або раскідваючы смецце, не варта чакаць, што наступствы гэтага шкоды будуць ліквідаваны якімі-небудзь цудоўнымі сіламі ці агульнымі намаганнямі буйных міжнародных арганізацый. Не варта наракаць на загазаваныя паветра і забруджаныя зяленыя рэкрэацыі, імкнучыся пры гэтым самаўхіліцца ад гэтых праблем. Бо ахова прыроды — гэта справа ўсіх і кожнага ў асобнасці, і жаданы парадак варта, перш за ўсе, пачынаць з самога сябе.
І тады матчына дабрыня прыроды зноў заключыць чалавека ў свае шчодрыя абдымкі, ад душы адорваючы яго усімі сваімі дабротамі. І да гэтага дня мы зможам дайсці толькі агульнымі намаганнямі, сумленнай працай. Давайце берагчы прыроду, бо яна так ад нас залежыць!
План-канспект урока па беларускай мове на тэму «Сачыненне-апавяданне ў мастацкім стылі па апорных словах» (6 клас)
Тэма. Сачыненне-апавяданне ў мастацкім стылі па апорных словах
Мэты і задачы: садзейнічаць выпрацоўцы ў вучняў умення выказваць уласныя думкі на прапанаваную тэму, захоўваючы неабходны тып і стыль маўлення; вучыць творча асэнсоўваць аб’ём зместу і межы тэмы сачынення з улікам апорных слоў, падпарадкоўваць сваю работу асноўнай думцы; сістэматызаваць назіранні, вызначаць план выказвання, падбіраць неабходныя выяўленчыя моўныя сродкі для найбльш выразнага раскрыцця тэмы і асноўнай думкі; удасканальваць напісанае.
1. Арганізацыйны момант
Добры дзень, паважаныя сябры. Сёння на ўроку мы паспрабуем стаць сапраўднымі творцамі, мастакамі слова, будзем вучыцца складаць свае ўласныя тэксты. І каб настроіцца на працу, перавесці гутарку на беларускую мову, я прапаную вам зараз: заплюшчыце вочы, я называю словы (падарожжа, невялікая вандроўка, цікавая паездка), а вам патрэбна адказаць, што вы ўявілі…(адказы вучняў, найбольш цікавыя словазлучэнні можна запісаць на картках)
На ўроку мы будзем вучыцца будаваць сваё выказванне па-мастацку складна і прыгожа, думаць, афармляць свае думкі пісьмова. Вынікам нашай дзейнасці стане стварэнне тэксту апавядання ў мастацкім стылі па апорных словах і словазлучэннях пра выпадак са свайго жыцця на тэму «Маленькае падарожжа».
Я жадаю вам добрага настрою, задавальнення ад пленнай працы і спадзяюся даць шмат добрых водгукаў з майго боку на вашы сачыненні.
3. Псіхалагічная падрыхтоўка да творчай работы. Уступная гутарка:
Многія з нас любяць падарожнічаць. Гэта заўсёды цікава і весела. Для таго каб вандраваць, зусім не абавязкова купляць білет, садзіцца на цягнік, самалёт ці ў аўтобус. У падарожжа можна адправіцца і пешшу, нават па родным горадзе ці вёсцы, у любую вольную часіну. І нават у такім невялікім падарожжы можна сустрэць неверагодныя прыгоды, цікавыя здарэнні, атрымаць захапленне і прыемныя ўражанні.
§ Успомніце і прыгадайце, якія цікавыя маленькія падарожжы здараліся ў вашым жыцці? (Адказы дзяцей)
А зараз будзем спрабаваць пісьмова складаць тэксты-апавяданні.
§ Успомніце, што называецца тэкстам? (Тэкст — гэта выказванне, у якім сказы звязаны па сэнсе і граматычна.Сказы ў тэксце аб’яднаны тэмай і асноўнай думкай. )
§ Тэма – гэта…? (тое, пра што гаворыцца ў тэксце). Тэма нашага сачынення “Маленькае падарожжа”.
§ Асноўная думка – гэта…? (тое галоўнае, што выказаў аўтар у тэксце. Яна перадае адносіны аўтара да таго, пра што ён піша, яго ацэнку падзей ці з’яў.)
§ Якія стылі маўлення вы ведаеце? (гутарковы, навуковы, мастацкі..)
§ Што вы можаце расказаць пра мастацкі стыль? ( Вобразнае апісанне пэўных з’яў, прадметаў, падзей робіцца ў мастацкім стылі. Ён выкарыстоўваецца ў мастацкай літаратуры і вуснай народнай творчасці. Моуныя сродкi: эпітэты, параўнанні, словы з пераносным значэннем. Мэта стылю: вобразна апісаць пэўныя з’явы, прадметы, падзеi)
§ Якія тыпы маўлення вы ведаеце? (апавяданне, апісанне, разважанне)
§ Якія пытанні мы ставім да тэксту-апавядання? (Што? Дзе? Калі?)
4. Падрыхтоўка рабочых матэрыялаў. Работа з тэкстам
§ Да якога тыпу маўлення адносіцца наступны тэст? (тэкст спачатку чытае настаўнік, у кожнага вучня на парце ёсць экземпляр)
Падарожжа ад школы да дому (скарочана)
Спрадвеку людзі прывыклі лічыць, што ўсякае падарожжа перш за ўсё залежыць ад надвор’я. Кожны ведае, што і конь, і чалавек у добрае надвор’е куды больш і шпарчэй пройдуць, як у дождж ці завіруху. Нават поезд у дрэннае надвор’е затрымліваецца, а самалёт дык той часта і зусім ляцець не можа.
А вось Сцёпка — наадварот: у самае дрэннае надвор’е прабяжыць ад школы да сваёй хаты за трынаццаць з паловай мінут, а потым, чым больш паляпшаецца надвор’е, тым больш часу займае дарога. Напрыклад, у добры зімовы дзень, калі няма марозу і снег такі мяккі і ліпучы,— падарожжа дахаты займае ўжо гадзіну і больш. А ў цёплы веснавы дзень, калі сонейка свеціць так ласкава і вераб’і заўзята крычаць з кожнага дрэва, з кожнага даху,— адлегласць ад школы да Сцёпкавай хаты значна павялічваецца, і, каб прайсці яе, трэба патраціць, прынамсі, гадзіны дзве-тры. Аб адным такім Сцёпкавым падарожжы нават варта і расказаць.
Толькі ён выйшаў са школы і рушыў у дарогу, як здарылася катастрофа: машына наляцела на каменны слуп і павалілася на бок. … А хіба можа якая аварыя абысціся без Сцёпкі.
Прайшло, можа, больш за паўгадзіны, пакуль справа была ўпарадкавана і Сцёпка мог спакойна ісці дадому.
Сцёпка дачакаўся другога трамвая, стаў ля выхада з вагона і пачаў прасіць у тых, хто выходзіў, білет. Некалькі чалавек буркнулі: «Ідзі прэч!», але знайшоўся і такі, які аддаў свой білет. Тады ўжо Сцёпка важна, павольна ўвайшоў у задні вагон і пачаў шукаць месца, каб сесці. Але вольнага месца не было.
Нарэшце ён убачыў, што наперадзе з аднаго месца ўстае чалавек. Але блізка ад таго месца стаяла старэнькая бабуля, якая таксама мерылася сесці. Доўга не думаючы, Сцёпка рынуўся наперад і выперадзіў бабулю, хоць яна была ўжо зусім блізка. Гэтая перамога дала яму вялікае задавальненне. Але настрой сапсаваў нейкі дзядзька, які сядзеў насупроць. Ён быў у плашчы, у кепцы, з сіваватай падстрыжанай барадой. Па выгляду ён мог быць і старым майстрам, і доктарам, і настаўнікам. Убачыўшы Сцёпкаву «перамогу», ён пачаў сароміць яго:
— Сорамна, малады чалавек, так рабіць! А яшчэ вучань. Ай-яй-яй, як нядобра!
— У мяне білет, і я таксама маю права,— буркнуў са злосцю Сцёпка і падумаў:
«Сам сядзіць, як пан, а другі павінен стаяць. Усе тут роўныя. Хай бы сам пастаяў, калі хочацца».
І ў гэтую самую мінуту чалавек падняўся, уступіў сваё месца бабулі, а сам стаў ля Сцёпкі, трымаючыся за спінку яго сядзення.
Трэба сказаць праўду, Сцёпка адчуў сябе вельмі няёмка: ён шкадаваў, што ўвязаўся ў гэту гісторыю: ён ужо ахвотна згадзіўся б і сам пастаяць. Але яго ахапіла злосць, і ён упарта сядзеў на сваім месцы, з нецярплівасцю чакаючы, каб хутчэй скончылася гэта непрыемная дарога. Задоўга да прыпынку ён устаў са свайго месца і бачыў, як той дзядзька заняў яго.
Дома ён сказаў, што ў школе пасля заняткаў была сустрэча з адным вядомым прафесарам-даследчыкам, ардэнаносцам, які тры гады правёў на Камчатцы і вельмі цікава расказваў вучням аб сваім падарожжы. Таму ён, Сцёпка, і позна прыйшоў дадому. Ды яшчэ ў часе гэтай лекцыі (якая адбывалася ў зале) у яго з парты ўкралі рубель.
Відаць, так ужо вядзецца, што калі чалавек пачне хлусіць, то адна хлусня вядзе за сабой другую.
Але хлусня аб прафесару мела некаторае дачыненне і да сапраўднасці. У школе сапраўды вісела аб’ява, што заўтра адбудзецца такая сустрэча. А Сцёпка ўзяў ды сёння скарыстаў яе.
А заўтра ў школе ён пастараўся загадзя заняць месца ў першым радзе, каб бліжэй убачыць славутага даследчыка. І сапраўды ўбачыў блізка. Калі прафесар праходзіў на сцэну, то раптам прыпыніўся каля Сцёпкі, прыгледзеўся да яго і сказаў з усмешкай:
— Здароў, прыяцель! Ты тут?
Сцёпка пачырванеў як рак: ён пазнаў дзядзьку, з якім ехаў у трамваі! Вучні і настаўнікі здзівіліся надзвычайна.
— Вы яго ведаеце?! — усклікнуў дырэктар.
— Так, мы з ім разам ехалі,— адказаў прафесар і пайшоў далей.
Вучні пачалі шаптацца і жартаваць, што Сцёпка Сідорык разам з прафесарам ездзіў на Камчатку. Многія зайздросцілі яму. А Сцёпка сядзеў засаромлены і чакаў непрыемнасці.
Пасля лекцыі не толькі вучні, але і настаўнікі абступілі Сцёпку і пачалі распытваць, якім чынам ён пазнаёміўся з прафесарам. Сцёпка не ведаў, што казаць. Ён усё чакаў, што настаўнікі самі пачнуць гаварыць аб яго паводзінах у трамваі. Але ніхто нічога аб гэтым не гаварыў.
Сцёпка пасвятлеў: значыцца, прафесар не сказаў аб гэтым! Больш ні аб чым падумаць не было часу: трэба было зараз жа адказваць на пытанне, якім чынам ён пазнаёміўся з прафесарам. Настаўнікі чакалі.
Маўчаць больш нельга. Але што сказаць.
І ён сказаў ціхім-ціхім голасам:
— Мы з ім учора ехалі ў трамваі, і я ўступіў яму сваё месца.
Звярніце ўвагу!У тэксце-апавяданні выкарыстоўваецца шмат дзеясловаў, якія паказваюць, як дзеянне пачыналася, развівалася і закончылася.
§ Дайце вызначэнне тыпу маўлення – апавяданне.(Апавяданне-тып маўлення, у якім расказваецца пра дзеянні і падзеі, што ідуць адно за адным. (Што адбываецца? (адбылося)
§ Як будуецца тэкст тыпу маўлення-апавяданне?Пачатак дзеяння – развіццё дзеяння – заканчэнне дзеяння.
§ Якія словы дапамагаюць падкрэсліць паслядоўнасць дзеянняў? (толькі, нарэшце, пасля… )
Прачытайце яшчэ раз апавяданне і адкажыце на пытанні:
§ З чаго пачынаецца апавяданне? (уступ)
§ Што ідзе за ўступам? (далей ідзе завязка, менавіта з гэтага моманту пачынае развівацца сюжэт)
§ Як развіваюцца падзеі? (дзеянні героя …)
§ Назавіце кульмінацыю? (сустрэча з прафесарам)
§ Чым заканчваецца апавяднне? (ізноў падман – нечаканы фінал)
§ А ў вашым жыцці здараліся такія гісторыі, якія маглі б легчы ў аснову апавядання? Прывядзіце прыклады.
5. Праца над кампазіцыйнай будовай сачынення. Скла данне плана.
Зараз мы папрацуем над складаннем плана.
§ Скажыце, з якіх частак звычайна складаецца сачыненне? (Уступ, асноўная частка, заключэнне)
§ Аб чым мы будзем гаварыць ва ўступе нашага сачынення? (як, калі і дзе пачалося падарожжа, што гэтам папярэднічала)
§ Што вы павінны будзеце адлюстраваць у асноўнай частцы сачынення? (Раскрыць асноўную тэму – Маленькае падарожжа.)
§ Што будзе ўтрымліваць заключэнне? (Зробім вывады і адлюструем свае адносіны да выкладзенага ў асноўнай частцы сачынення.) Прывядзіце прыклады заключэння.
3. Заключэнне. (Мае адносіны, уражанні, якія думкі і пачуцці былі выкліканы.)
Запаўненне табліцы. Запісы рабочых матэрыялаў да сачынення.
Сачыненне на тэму «Сям’я»
Калі нараджаецца чалавек, разам з вялізным светам, разам з жыццём ён набывае сям’ю. Нарадзіцца ў сям’і, сярод блізкіх, тых, хто любяць цябе людзей — гэта велізарнае шчасце. Толькі ў сям’і можна здабыць упэўненасць, спакой, толькі родныя людзі заўсёды зразумеюць цябе, падтрымаюць, даруюць. Дзеля сваёй сям’і чалавек здольны на подзвіг, абараняючы свайго дзіцяці, маці, не раздумваючы, ідзе на смерць, дзеля маці або бацькі дзіця можа ахвяраваць сваімі жаданнямі.
Сям’я — маленькая радзіма, маленькі свет, які заўсёды побач. Нават калі родныя табе людзі далёка, ты ўсё роўна адчуваеш іх клопат, увагу, ты ведаеш, што ёсць людзі, якім ты не абыякавы, людзі, якія прыйдуць да цябе на дапамогу, а савет родных будзе заўсёды шчырым і карысным.
Мне вельмі пашанцавала ў жыцці, я нарадзілася ў вялікай сям’і. З дзяцінства мяне расцілі мая мама і сястра, у адным горадзе, зусім недалёка жыве мая цётка, а на ўскраіне, жывуць дзядуля і бабуля. Сям’я наша дружная, мы не ведаем слоў тваё або маё, у нас, усё агульнае. Радасці і беды мы перажываем ўсе разам. Самыя мудрыя дзядуля і бабуля, пражылі цяжкае, але вельмі цікавае жыццё. Дзядуля яшчэ падлеткам ўдзельнічаў у Вялікай Айчыннай вайне, ён быў у партызанскім атрадзе. Яго апавяданні, мы ўнукі, слухаем, раскрыўшы рты, я часта думаю, што яму было столькі ж гадоў, як і мне, колькі ж страху і гора прыйшлося перажыць яму, яшчэ, быўшы зусім дзяцём? Усе тады гераічна выносілі нягоды, але подзвігі дзяцей — байцоў, гэта прыклад для нас. Мая бабуля ў вайну была гвалтоўна сагнана ў Нямеччыну, ёй, юнай дзяўчыне, прыйшлося жыць і працаваць далёка ад родных. Бабуля казала, што ўсё можна было перажыць, але расстанне з роднымі была проста невыноснае, а яшчэ свядомасць таго, што працаваць даводзіцца на ворагаў, тых, хто забівае зараз тваіх братоў і бацькоў, гэтыя думкі, гэтая туга і безвыходнасць проста разрывалі душу. Толькі вера ў перамогу, толькі надзея на сустрэчу з роднымі дапамагала выжыць.
Мая мама і мая цётка, заўсёды разам, яны нават працуюць у адным месцы і ў адну змену. Я бяру прыклад з іх, яны дзве сястры, і большай дружбы я яшчэ не бачыла. Усе справы яны робяць разам: і на агародзе і дома. Кожная з іх жыве клопатамі іншых, калі нешта купляецца, то заўсёды на ўсю сям’ю, я ніколі не бачыла, каб яны пасварыліся. Мая старэйшая сястра заўсёды побач са мной, мы не толькі сёстры, але і блізкія сяброўкі. Калі мы часам сварымся, я заўсёды ўспамінаю, што радней яе ў мяне нікога няма, і мы мірымся, бо нельга ж злавацца доўга на саму сябе, а для мяне мая сястрычка, гэта я сама, у нас цячэ адна кроў, кроў родных людзей.
Калі побач родныя людзі, то любая бяда ўжо не здаецца страшнай, любыя перашкоды не здаюцца непераадольнымі.
Аб сябрах часта кажуць, што той сапраўдны сябар, хто падзеліць з табой тваё гора, а родныя людзі не толькі падзеляць гора, яны зробяць усё каб дапамагчы яго пераадолець, родныя людзі, што вельмі важна, будуць шчыра радавацца тваім поспехам і твайму шчасцю. Часта бывае, «сябры» вельмі спагадліва рэагуюць на твае няўдачы, але як толькі да цябе прыходзіць поспех, перажыць гэтага такія «сябры» не могуць. І толькі сям’я заўсёды праўдзівая, шчырасць сярод родных заўсёды сапраўдная. Калі б у мяне была магчымасць пракрычаць на ўвесь свет, для ўсіх людзей тое, што я думаю, я б сказала: « Беражыце сваю сям’ю, любіце сваіх родных, жывіце для іх. Не саромейцеся казаць пра свае пачуцці, не саромейцеся быць добрымі і ласкавымі, шануйце кожнай хвілінай праведзенай з блізкімі людзьмі. Мы не ведаем, што будзе далей у жыцці з намі, спяшайцеся выказаць сваю любоў, не трэба збіраць у сабе дробныя крыўды родных і блізкіх вам людзей.
Сачыненне на тэму » Самы дарагі мой чалавек»
Хто для мяне самы блізкі чалавек? Вядома ж, мая любімая матуля! Даражэй за яе ў мяне няма чалавека на ўсім белым свеце! Мама падарыла жыцце мне і майму старэйшаму брату. Я ей вельмі за гэта ўдзячная! З першых дзен прыходу ў гэты свет нас сустракаюць мамчыны вочы, саграваюць мамчыны рукі, засцерагае ад нягод мамчына сэрца. Самы дарагі мой чалавек — мая мама. Яна невысокага росту. Твар у маей мамы добры. Вочы — зяленыя, часам — задумлівыя, а часам — ўсмешлівыя. Калі мама пра што-то турбуецца, яе вочы таксама становяцца неспакойнымі. Нос у яе прамой з невялікай гарбінкай. Валасы цемна-русыя. Мама, як сонца, свеціць у нашым доме. Калі яна на працы, становіцца ясна. Усе, што незразумела, мама растлумачыць, дапаможа разабрацца. Хочацца, каб мая мама ніколі не засмучала. Але так не бывае. Бо мама хвалюецца за мае ацэнкі, мае здароўе. Мне трэба старацца, каб мама часцей усміхалася. І я хачу звярнуцца да ўсіх дзяцей планеты: давайце будзем берагчы нашых мам ад гора і нягод, ад хваробаў і бедаў. Чым клапатлівей і далікатней і больш уважліва мы будзем адносіцца да сваіх маці, тым даўжэй іх сэрцы будуць жывымі і гарачымі.
Мама — мой самы лепшы сябар. Яна заўседы дапаможа ў цяжкую хвіліну, падтрымае мяне, дасць добры савет. Мы з мамай шмат часу праводзім разам. Калі я была зусім маленькая, яна праводзіла мяне ў дзіцячы сад, а потым мы разам вярталіся дадому, гулялі, чыталі кніжкі, хадзілі ў краму. Ды і цяпер я вельмі люблю бываць ўдваіх з матуляй. Мы як дзве сяброўкі весялімся або сумуем, а часам марым. Вельмі цікава рыхтуем праграму да свят, асабліва Навагодніх: мы апранаецца ў касцюмы. Але самае займальнае наш занятак — гэта чытанне. Мы па чарзе чытаем услых кнігі, якія раней падбірала маці, але цяпер усе часцей я дзялюся з ею цікавымі навінкамі. І ў такія хвіліны я адчуваю, што няма людзей бліжэй нас з мамай.
Наогул мне вельмі пашанцавала, таму што мая мама — настаўніца пачатковых класаў і яна была маей першай настаўніцай! Мама навучыла мяне чытаць і пісаць, рашаць цяжкія ураўненні і задачы. Гэтаму яна вучыць усіх сваіх вучняў. Я ведаю, як няпроста быць добрым настаўнікам. Колькі сшыткаў прыходзіцца правяраць кожны дзень! А колькі кніжак чытаць! Мама заседжваюцца за сваімі «ўрокамі» да позняй ночы! Мне вельмі падабалася вучыцца ў мамы, хоць да мяне яна часам ставіўся стражэй, чым да маім аднакласнікам. Я не крыўджуся на гэта, разумею, што мама жадае мне толькі дабра! Мама — добры настаўнік, яе любяць многія вучні і бацькі, паважаюць калегі па працы.
А як смачна ўмее рыхтаваць мая мамачка! Пальчыкі абліжаш! І бліны, і аладкі, і пірагі, і катлеты — усе ей атрымоўваецца. А на дачы мама любіць вырошчваць кветкі. Яна сама прыдумляе, што і дзе пасадзіць. Выдатна атрымліваецца! І нас усе лета радуюць якія-небудзь кветкі!
Я вельмі люблю сваю маму, імкнуся ва ўсім ей быць памочніцай і не засмучаць яе. Мая матуля — самая лепшая, таму што яна мая.
Сачыненне па тэме «Што значыць сапраўдны сябр?»
У свеце чалавек не адзінокі, яго акружаць іншыя людзі. Ёсць бацькі, якія аб ім клапоцяцца, сваякі, браты і сёстры. А яшчэ ў чалавека ёсць сябры. І як выдатна, калі яны сапраўдныя!
Каго ж можна назваць сапраўдным сябрам? Я лічу, што гэта чалавек, які заўсёды гатовы прыйсці табе на дапамогу, выручыць з любой бяды. Нездарма народная мудрасць абвяшчае: “Сябар пазнаецца ў бядзе”. Але я лічу, што сябар пазнаецца яшчэ і ў радасці. Сапраўдны сябар можа шчыра парадавацца тваім поспехам, дасягненням. Ён ніколі не будзе зайздросціць, бо зайздрасць – гэта вельмі дрэннае якасць характару. Зайздрасць не толькі разбурае самога чалавека, але і робіць балюча людзям, якія яго атачаюць.
Я перакананы, што сапраўдная сяброўства можа быць толькі паміж роўнымі людзьмі. Гэта зусім не азначае, што ў іх павінна быць аднолькавая колькасць матэрыяльных даброт. Я кажу аб тым, што ў сяброўстве няма месца суперніцтва.
Сапраўдны сябар заўседы паважае тваё меркаванне. Вядома ж, ён не павінен падзяляць усе твае погляды, бо кожны чалавек мае права на ўласны пункт гледжання.
Мне здаецца, што сапраўдны сябар гэта той, хто можа адкрыта паказаць на твае недахопы, дапамагчы ад іх пазбавіцца. Сапраўдных сяброў не бывае шмат. Народная мудрасць гаворыць: “Няма сябра – шукай, а знайшоў – беражы”. Здараецца так, што за ўсе жыццё чалавек не знаходзіць сапраўдных сяброў. Я думаю, што вінаваты ён сам. Сябраваць трэба вучыцца з самага дзяцінства. Сяброўства – бясцэнная рэч на зямлі, яе нельга купіць, яе можна зарабіць сіламі сваей душы.
Мая жыцце толькі пачынаецца. У мяне, вядома ж, ёсць знаемыя, з якімі я маю зносіны, але сапраўдны сябар ўсяго адзін. Яго клічуць Ілля. На жаль, ён пераехаў жыць у іншы горад, як гэта часта здараецца ў сем’ях вайскоўцаў. Але хоць мы далёка адзін ад аднаго, мы працягваем размаўляць. Бо для сапраўднага сяброўства няма межаў часу і прасторы, яно жыве ў нашым серцы.Каб не было сапраўднага сяброўства, то ва ўсім свеце панавалі пагром і вайна. Але сапраўднае сяброўства ў цяперашні час рэдкая з’ява. Можна здавацца лепшым сябрам, але не быць ім. Сапраўднае сяброўства – гэта, перш за ўсе, упэўненасць у тым, што чалавек, якога ты лічыш сваім сябрам, не пакіне і не здрадзіць ў цяжкую хвіліну, будзе трымаць у таямніцы тое, што ты яму сказаў. Вось гэта самае галоўнае ў сапраўдным сяброўстве для мяне!
Сапраўдны сябар ніколі не параіць нічога дрэннага, і будзе старацца зрабіць усе, каб табе было лепей.
Так, на зямлі заўсёды знойдзецца той, каго можна будзе назваць сапраўдным сябрам. На ўсей працягласці твайго жыцця вы разам будзеце пераадольваць цяжкія перашкоды на вашым шляху, будзеце ўсе рабіць разам. Сапраўдны сябар – гэта назаўсёды, каб ні здарылася! Нават калі вас разлучыць лёс, то на сэрцы застануцца прыемныя ўспаміны аб гэтым чалавеку!
Если ответ по предмету Беларуская мова отсутствует или он оказался неправильным, то попробуй воспользоваться поиском других ответов во всей базе сайта.